مقاله بارو

مقاله هنر بارو

مقدمه

هنر بارواصطلاحي در مباحث هنري ،داراي دو مفهوم تاريخي و نقد هنري است و به دو صورت اسم و صفت به کار برده مي شود.

هر چند سبک باروک واحد يا مجموعه اصولي به نام اصول سبک باروک وجود ندارد .منشاء اين واژه برکسي روشن نيست.

احتمال دارد که از واژه پرتغالي barroco به معني مرواريد  نامتنظم مشتق شده باشد . بدون ترديد اين اصطلاح در آغاز مخصوصاً درباره معماري رنسانس با يک معني حقارت آور به کار برده مي شد و از نظر منتقدان سده نوزدهم به معماري کلاسيک منحط- بي ساختار ،داراي تزئينات زيادي ،نمايشي، وعجيب و غريب- اطلاق مي شد.

ولي استفاده از اصطلاح ((باروک)) به عنوان يک واژه حقارت آور از رواج افتاده و از مدتها پيش به صفتي مشترک  براي هنر دوره اي  تبديل شده است که تقريباً از ۱۶۰۰ تا۱۷۵۰ را در بر
مي گيرد . محققان تدريجاً دريافتند که سبکهاي باروک تفاوتهاي بنيادين با سبکهاي رنسانس دارند مثلاً سبک باروکپوياست  ولي سبک رنسانس نسبتاً ايستاست . کاربه جايي رسيد که برخي از هنرشناسان ادعا کردند که دو سبک مزبور از پايه با سکديگر  متفاوتند .هنوز تفاوت کلي درباره رابطه  تاريخي و صوري اين دو دوره و دو سبک حاصل نشده است . واقعيت  تاريخي را بايد در مسير تحول سبکها جستجو کنيم و اصطلاح باروک نيز هر گاه به خواهيم گرايشها و برآيندهاي تحول سبکها را از يکديگر مجزا کنيم در کار طبقه بندي مفيد واقع
مي شود بدين ترتسب از اين پس اضطلاح باروک را در بيان خصوصيات مشترک سبکهاي رايج در سده هاي هفدهم و هجدهم به کار خواهيم برد.

عصر باروک همچون هنري  که از دل آن پديد آمد عصري گونه گون –پردامنه و پويا  ، درخشان و رنگارنگ ، نمايشي و پرشور ، احساسي و خلسه آور ، پرشکوه و مسرف، نوجو و هنر دوست – بود

عصر باروک عصر انبساط در پي عصر اکتشافات بود، و انبساط اين عصر نيز به کشفيات باز هم بيشتر  انجاميد. نيروهاي بالنده ملي ، کره خاکي را تسخير کردند. چنگ بين شهرهاي دوره رنسانس جايش را به  جنگ بين امپراتوران قاره هاي مختلف داد، و سرتوشت اروپا با سرنوشت نيردهايي که در دشتهاي بي پايان آمريکاي شکالي و سراسر هند جريان داشتند جوش خورد . گسترش ظلبي يا انبساط باروک، در مفاهيم لم و نحوم و فيزيک نوين گاليله، کپلرونيوتن از مرزهاي کرده خاکي مير درگذشت. معلوم شد که حرکت شتابان اجرام آسکاني و سيبي که از درختي به زمين مي افتند ، تابع قوانين مکانيک ثابتي هستند . ميدان ديد آدمي گسترش يافت و فصاهاي ماکروسکوپي اجرام آسماني و فصاهاي ميکروسکوپي سلول را در بر گرفت. در عصر باروک علاقه عجيبي به فضاي بيکران ديده مي شود. دکارت، انبساط را بگانه صفت فيزيکي وجود مي نامد. آنچه وجود دارد ذهن است و انبساط و دهن وجود يا واقعيت انبساط را اثبات مي کند در عبارت معروف دکارت :کوگيتو ارگو سوم (مي انديشم پس هستم ) پاسکال اعتراف مي کند که ((سکوت اين فضاهاي بيکران مرا به هراس مي اندازد)) نور نيز به همين اندازه ذهن انسان عصر باروک را به خود جلب مي کند . نور که هزاران سال به عنوان خورشيد خداي گونه يا حقيقت روح القدس پنداشته و پرستيده مي شد اين زمان پديده اي فيزيکي مي شود که  به صورت امواج در ((فضاهاي نامتناهي )) پاسکال انتشار مي يابد و با استفاده از يک منشور  مي توان آن را شکست و رنگهايش را ديد. با آنکه از شدتت و قدرت معني مذهبي نور کاسته شد، نور همچنان استعاره اي براي حقيقت به شمار  مي رفت. عصر علم جديد را عصر ((روشنگري)) ناميدند، بدين  معني  که شيوه کهن ، تاريک ، وافشانه اي تفسير جهان برافتاده و عصر تازه اي در پرتو علم آغاز شده بود .  الگزاندر پوپ  شاعر  انگليسي (۱۶۸۸-۱۷۴۴) ضمن بيان اشتياق مردمان زمانه اش به کشفيات نيوتن ، اين کشفيات را همچون گونه اي مکاشفات ثاني دانسته است طبيعت ، و قوانين طبيعت ،در سياهي شب نهفته اند خداوند فرمود:  ((اينک نيوتن آمد)) و همه جا متور شد .